"İnsanlardan insanlar diye bahseden kişilerden oldum olası nefret etmişimdir."
Gel gelelim insanlar o kadar da kötü değiller gibi geliyor bana çoğu zamanda ironik işte, İnsan en çok kendiyle çelişir. Çelişki seçenektir, onu mu alsam ? Bunu mu alsam ? insan kararsızdır. Kararsızlık saygılıdır ve kişiye siz diye lutfedip sizi çelişkiye düşürür. İnsan kararsız olunca...
Gel gelelim bir de şu güven işi var dimi... Güven dediysem bizim mahallede Güven abiyi herkes sever ama işte hal bu ya, insan insana... Ve büyük harfle başladım. insan bir şeye inanmadan nasıl yaşayamazsa, güvenmeden de ayakta duramaz.
"Güven çabuk kazanılır, zor kaybedilir derler. Biraz yanılma payı var sanıyorum. "
Güven; artık kuşku, çelişki ve kararlılıkla oluyor... Sana güveniyorum sözü yok artık dilimizde, biz güveni geçen çocukluğumuz da toprağa verdik sanıyorum, ben görmedim bu aralar çünkü... herkes herkese çok güvenmiş ve hep boşa çıkmış gibi davranıyor...
" Herkese güvenmiyorum artık, bundan önce çok güvendim ve hep yanıldım. " eskiler bu sözü kaç yaşında kullanılar acaba ya da kullandılar mı hiç...
Güven abi, bir el üç taş oynayalım mı ?
Güvenen insan kuşkuya düşmez bunu yapar demez. Güvenen insan irdelemez. Güvenen insan fazla soru sormaz. Güvenen insanın her saniye sosyal ağları kontrol eden bir vasfı yoktur. Arkada bıraktığı bir gözü.. Güven tek taraflı tek gözlüdür...
Oysa biz hep sevdik Güven abiyi....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder